Umutkaram

Uğultusu yayılıyor otların
Kırşehir önünden sisli ovaya
Birden bire duruyor rüzgar
Kuru bir öksūrük gibi Yozgat’da
umutkaram
Dalgalar kıyı arıyor
Anneler evlat
kelimeler derinlik
Genişleterek ufuklarını akıyorlar geceye
Yılkı atları
Erciyes sırtlarında usul usul tırmanıyor ay
Uzuyor gölgesi tankların
Yine Kaysı dallarında ürkek kuşlar
Olur olmaz yollar tutuluyor
Kimlik soruyorlar devlet adına
Anadolu nerde Biter
nerde başlar mezapotamya
Bingöl Karlıova arasında
Soğuk çeşme durağında
Bir ceylan geçiyor gölgesini ardına alarak
Kırgın ve yaralı
Peri suyunun öteki  yakasında
Dağlara basarak geçiyor bir baba
Elinde bir torba
Önünde yolunu kaybetmiş geyik sürüsü
Giderek büyüyor keder
Küçülüyor dünya
Esmer çocuğun kemikleri gömülüyor
Tam yedi yıl sonra
Erzurum da toprağa