Süleyman Kuş Yağmur ne tatlı, anne
Biraz daha oynayayım
Öpücük gibi yumuşak yağıyor
İçimden taşıyor – taşıyor sevinç dalgaları
Taylarca koştururken arkadaşlarla
Kenan’ı gördüm bugün
Hastane bodrumunda, mum ışığında
Melek olmak istiyordu, sayıklıyordu:
Bacaklarım yok ki artık, koşamam – koşamam!
Düşlerine gireceğim gizlice
Uyuyamazlar tek bir an bile
Sarılamazlar silahlarına
Yakacağım tandırlarda bir bir!
Ben…–
Ben melek olmak istemiyorum, anne
Ağaç olmak istiyorum
Bin yıllarca zeytun veren barış içinde
Yağmur ne tatlı, anne
Biraz daha oynayayım
Korkuyorum içeri girmekten
Ölürsem yağmurlarda öleyim…
BU ŞİİRİN DİPNOTU
Hasta yatağımda göz sağanağı
Şiire tutuldum sırılsıklam
Başımla beraber, çocuğum
Göğsüme sardım, yaralarımı gizledim
Umut kıvılcımlarında dağlanalım istedim
Ötelerden kızdı bana şair “profesyonel”
Bozmuşum ahengini tatil keyfinin
Bir başkası “sertçe” kınadı
Böyle korkunç bir konuda şiir yazılır mı!
Vaptsarov’dan nefeslenip dedim:
Düşman onursuz, durum korkunç, ama
Direnen insan çok güzel!
Süleyman KUŞ
(10 Aralık 2023)
